Publikacje własne

Po pierwsze homologacja

To potwierdzenie uprawnień do dokonywania przebudowy pojazdu zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa. Uzyskanie takich uprawnień oznacza spełnienie wszystkich wymagań wynikających z przepisów Ustawy „Prawo o ruchu drogowym” i dalej zapewnia dopuszczenie takiego pojazdu do ruchu.

Jeżeli warsztat dopiero planuje ubiegać się o wpisanie do sieci warsztatów z homologacją producenta, powinien przygotować kwestionariusz zgłoszeniowy wraz z następującymi dokumentami:

• dokumentami rejestrowymi (CEIDG/KRS/REGON/NIP),
• kserokopią faktury zakupu analizatora spalin z podanym numerem fabrycznym na fakturze,
• aktualnym świadectwem legalizacji analizatora,
• kserokopią faktury zakupu elektronicznego detektora gazu z podanym typem na fakturze.

Po otrzymaniu zgłoszenia i wstępnej ocenie warsztatu przez pracownika firmy warsztat może rozpocząć montaże w oparciu o homologację producenta w ramach przypisanej do niego sieci warsztatów.

Procedura przyłączenia do sieci warsztatów działających na podstawie homologacji trwa tyle samo co w przypadku każdego producenta użyczającego swoich uprawnień. Z reguły od momentu wizyty pracownika firmy, który sprawdzi, czy warunki w warsztacie spełniają wymagania i normy narzucone przez zapisy prawne oraz standardy producenta, do chwili otrzymania uprawnień upływa od 6 do 8 tygodni – powiedział Mariusz Prus, Kierownik ds. Sprzedaży Krajowej AC S.A.

Po drugie załącznik nr 9

Instalowanie układu zasilania LPG powinno przebiegać według reguł, które zostały określone w załączniku nr 9 do rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 31 grudnia 2002r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia (Dz.U. 2003 nr 32, poz. 262). Przepisy mają swój początek w Regulaminie 67 Europejskiej Komisji Gospodarczej ONZ. Powołano je do życia w obliczu konieczności jasnego określenia zasad zapewniających odpowiedni poziom bezpieczeństwa podczas użytkowania samochodów wyposażonych w instalacje gazowe.

Co należy wiedzieć po zapoznaniu się z treścią załącznika nr 9? Warsztat powinien pilnować aby w trakcie montażu poszczególne elementy układu gazowego nie utrudniały funkcjonowania i obsługi pozostałych, fabrycznych zespołów układu zasilania. Prawidłowe rozmieszczenie ich w samochodzie decyduje o bezpieczeństwie i sprawnym działaniu. Należy też dopilnować należytego zabezpieczenia instalacji przed korozją lub uszkodzeniami fizycznymi. O ile właściciel auta raczej nie będzie zaglądał pod maskę pojazdu, o tyle umiejscowiony np. w bagażniku zbiornik nie powinien być narażony na niepotrzebne przeciążenia.

Załącznik zwraca także uwagę na to, że prawidłowo zamontowana instalacja nie może mieć wpływu na parametry pojazdu określone przez jego producenta, takie jak dopuszczalna masa pojazdu i położenie jej środka, czy nacisk na osie i koła.

Ponadto w dokumencie znajdziemy dokładne wytyczne określające położenie elementów instalacji, które mogą wystawać poza obrys pojazdu. Najważniejsze z nich nakazują, aby prześwit pozostawiony pod samochodem był nie mniejszy niż 20 cm od jezdni, chyba że poniżej, w odległości maksymalnie 15 centymetrów znajduje się jeszcze jakiś inny element podwozia. Regulacje te mają znaczenie w zasadzie jedynie w przypadku instalacji zbiornika gazu pod samochodem, co nie jest często praktykowane. Podobnie jak niedopuszczalne jest wystawanie części od spodu, analogicznie przekłada się na wszelkie elementy mogące odstawać w innych częściach pojazdu. Jedynym dopuszczalnym wyjątkiem jest zawór tankowania, który może wystawać maksymalnie na 10 mm.

Oczywistym wydaje się również zapis nakazujący, aby budowa instalacji była przeprowadzana w sposób umożliwiający przeprowadzanie badań okresowych pojazdu. Natomiast z uwagi na palne i wybuchowe właściwości gazu, zastrzeżono, żeby elementy instalacji zostały umieszczone we właściwym położeniu i odpowiedniej odległości od układu wydechowego oraz części, przez które przepływa prąd elektryczny.

W zasadzie dla doświadczonego montera zapisy te okażą się oczywiste, jednakże faktem jest, że nie można ich zignorować.

A co po montażu?

Zgodnie z art. 70s ust. 3 ustawy Prawo o ruchu drogowym warsztat dokonujący montażu samochodowej instalacji gazowej jest zobowiązany wystawić wyciąg ze świadectwa homologacji dla każdego pojazdu, w którym dokonał takiego montażu. Poprawnie wystawiony wyciąg ze świadectwa homologacji powinien wskazywać takie elementy instalacji, które zostały faktycznie zamontowane w danym pojeździe i są elementami homologowanymi zgodnie ze świadectwem homologacji.

Jakiekolwiek odstępstwa od powyższego skutkują tym, że taki „wyciąg” jest nieważny i właściciel pojazdu nie ma prawa na jego podstawie dokonać wymaganego wpisu w dowodzie rejestracyjnym, a pojazd taki nie ma prawa poruszać się po drogach publicznych. To poważne uchybienie może powodować wiele nieprzyjemności i narazić warsztat na niepotrzebne kłopoty – informuje mówi Mariusz Prus, Kierownik ds. Sprzedaży Krajowej AC S.A.

Należy pamiętać o tym, że powstała niezgodność między zamontowanymi komponentami a wpisanymi w wyciągu homologacji uprawnia właściciela pojazdu do wystąpienia z roszczeniami wynikającymi z rękojmi, w tym do odstąpienia od umowy sprzedaży (art. 556 kc), a także do innych roszczeń np. doprowadzenia instalacji do stanu zgodnego ze zleceniem czy też odszkodowawczych. Wprowadzenie klienta w błąd co do treści usługi, jaka została wykonana na jego rzecz mogą wypełniać znamiona przestępstwa oszustwa (art. 286 kk), a wystawienie wyciągu ze świadectwa homologacji niezgodnie z treścią tego świadectwa może wypełniać znamiona przestępstwa fałszerstwa (art. 270 kk) oraz poświadczenia nieprawdy (art. 271 kk). Odpowiedzialności karnej może podlegać również użycie takiego dokumentu przez Klienta, np. w związku ze zgłoszeniem faktu dokonania montażu instalacji w odpowiednim urzędzie (art. 273 kk).